Bakın işte yeni doğan oğlaklar ve guzular baharın gelmesiyle meleşmeye, oynaşmaya, hoplaşmaya başladılar bile.

Hele bir bakın! Köyün her sokağından çocuklar, oğlak ve guzu gütmeye çıkıyorular.

 

     Kimi yazıya, kimi Ak çişmenin üstünden Ölü Buñara, Ay Buñarına doğru... Kimi Dağın (dedenin) böğrüne, kimi Ören Öñüne, kimi Guyunuñ Dara, kimi Bahcanıñ Altına, kimi Musadeniñ Kepire doğru...

Guzular ve oğlaklar hoplaşa hoplaşa, minik çobannarı da oynaşa oynaşa gidiyorular oğlak gütmeye... Billerinde azıkları, ellerinde cıvgınlarıyla...

 

      Okul çocukları da gezmeye gidiyorular, on beş gün soñura yaz tadiline girecekler ya. Onarıñ da billerlinde azıkları, başlarında öğretmenleri var. Herhalde azık garışdırıp, ayrılık ekmeği yiyecekler. Durun bakayın, acaba azıklarında neler var kim bilir?

 

      Halen guzanlarda (kuzeylerde) gar (kar) var. Güneyler de çiğdem çiçek açmış, sümbüllerin endamı ayrı bir gözellikde.

Millet, dere bağlarının timarını çoktan bitirmiş, yayla bağlarının timarını da bitirmek üzereler.